Sağlık hizmetlerinin giderek ticari bir sektör haline gelmiş olduğu koşullarda, bu hizmetlerin mesleki ilkelere uygun şekilde yapılıp, yapılmadığı konusunun daha fazla önem kazanması beklenirdi. 

Türk Toraks Derneği geçtiğimiz hafta seçime girecek siyasal partilere uzmanlık alanlarına ve genel olarak sağlığa dair tespit ve önerilerini yazılı olarak gönderdi. Çok önemli noktalar var.

İsviçre’deki Fribourg Üniversitesi Ekonomi Bölümü öğretim üyeleri Songane ve Grossmann’ın yaptığı çalışma çarpıcı veriler sunuyor ve tartışmaya açıyor

Pandemi “aşı pazarı”na dünya nüfusu büyüklüğünde muazzam bir hedef kitle oluşturdu, yinelenen doz uygulamalarını da dikkate alınca pazarın daha da büyüdüğünü söylemek gerek.

“İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Denetim Sorunu-Piyasaya Teslim Edilmiş Bir Denetim (?)” başlıklı yaklaşık altı ay önce yazdığım payda; iş güvenliği denetiminin piyasaya bırakıldığını belirtmiştim.

İnsanlık mağaralara yaptığı çizimlerle kendini anlatmaya başladığından beri derdini döküyor kardeşlerine. İdeolojilerse imgelerle dolu bir dert dökümü ve mücadele dili biraz, kimine manipülasyon sanatı.

Sağlıkta Dönüşüm Programı sağlık hizmetlerindeki metalaşmayı hızlandırmış, sağlık alanını koruyucu hekimlikten, tedavi edici hekimliğe, ilaçtan, sağlık mesleklerinin çalışma koşullarına kadar pek çok konuda rekabete konu etmiştir.

6 Temmuz 2022´de bir hekim ve avukat yaptıkları iş nedeniyle saldırıya uğrayarak öldürüldü. Şiddet her geçen gün bir iletişim türü olarak hayatımızda daha fazla yer ediyor. Bir konuda haksızlığa uğradığını düşünen kişilerin bir bölümü yumruğa veya silaha sarılmayı bir hak olarak görüyor.

Emirali Hocanın da belirttiği gibi 6331 sayılı Yasa ile işçi sağlığı ve iş güvenliği alanında sihirli bir el değmiş gibi (belki de görünmez el) sorunların çözüleceği düşünülüyordu. Ancak önceki PAY´da da belirtildiği üzere sorunlar çözülmek bir yana giderek büyüdü.

Türk Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Derneği (KLİMİK) paylaşımında gördüm. NTV´nin Alman Haber Ajansı (DPA)´dan aldığı habere göre Almanya’da haziran sonuna kadar 10 milyondan fazla doz COVID-19 aşısının son kullanma tarihi geçecek. Bu sayı yılın üçüncü çeyreğinin sonuna kadar 50 milyon dozu bulacak.

Salgına karşı hayatta kalabilmek ve salgını bitirebilmek için elimizdeki en güçlü araç aşı. Bilimin gelişmişlik düzeyi bize müthiş bir olanak sundu, bir yıl içinde çok etkili aşılar üretildi ve sonrasında milyonlarca ölümün önüne geçilebildi. Ama aşıya erişimdeki adaletsizlikler önlenemedi, oysa salgını bitirebilmek için tüm dünyada yaygın aşılama yapmak gerekiyor.

Neoliberal politikaların sağlık alanına yansıması; hastanelerin özerkleştirilmesi, kimi hizmetlerin (temizlik, güvenlik, yemek vb.) taşerona devredilmesi, döner sermayeden ücreti ödenen ya da 4B kadrosunda kamu görevlisi istihdamı ile başlamış...

K. Gökten pandemide değişen tüketim alışkanlıklarının e-ticareti canlandırırken yeni bir çalışma modelini- GİG modeli- de yaygınlaştırdığını, bağımsız kuryelerin önemli bir sömürüye maruz kaldığını ve Trendyol ile bir eylemlilik sürecinin başladığını belirtti.

Merve hocamın dikkat çektiği konu İşHukukunda sık uyuşmazlık çıkan konular arasında. Yasa açıkça niteliği gereği uzmanlık gerektiren işten söz ediyor. Yani nitelikli işten söz etmiyor.

Önceki PAY’da özel hastanelerde muvazaalı şekilde alt işveren olmaya itilen hekimlerin durumundan söz ettik. İşverenler özellikle ücretleri düşürmek, çalışma koşullarını geriye götürmek, işverene yüklenen sosyal güvenlik, vergi gibi yükümlülüklerden kaçınmak...

Özel hastanelerde istihdam edilen hekimler yakın zaman kadar iş sözleşmesi ile çalışmakta olup işçi sayılmakta ve 4857 sayılı İş Yasasının sağladığı haklardan faydalanmaktaydılar. Ancak son yıllarda yaygın olarak özel hastaneler bu tip sözleşmeler ile hekim istihdam etmekten vazgeçerek “freelance” olarak da sayılabilecek bir çalışma biçimi ile hekimlerle sözleşme yapmaktadır.

Tam bu konuda çok güzel bir kitap çıktı İletişim yayınlarından. Özlem İlyas kendi yüksek lisans tezinden ürettiği “Freelance emek: ofissiz çalışmanın sınıfsallığı” başlıklı kitabında neoliberal girişimcilik söyleminin eleştirel bir analizi üzerinden freelance çalışanların sınıfsal konumları üzerine bir tartışma yürütüyor.

İşçi kavramının en önemli özelliklerinden birisi "bağımlılık" unsurudur. İşçi iş sözleşmesi ile işverene bağımlı çalışır. Bu unsur işçi ve işverenin birbirine karşı çeşitli hak ve borçlarla donatılması anlamına gelir.

Doğalgaz sağlanan ülkelerle yaşanan çeşitli sorunlar nedeni ile işyerlerine belirli bir süre için doğalgaz ve elektrik verilmesinde kısıntı yapılacağı açıklandı. Üretim yapan yerin özelliğine göre sorun farklılaşsa da büyük olduğu bir gerçek.

Pandemi öncesi dönemde daha ziyade özel sektörde uygulama alanı bulan bir esnek çalışma biçimi olarak tele çalışma kamu sektörünü de içine alarak uygulama alanını genişletti. Covid-19'ın bulaşıcı özelliği bu tip çalışmayı uzunca bir süre zorunluluk haline getirdi. Yaygın olarak eğitim alanında da kullanıldı.

Sağlık hizmetleri için toplam harcamanın artmasına rağmen sonuçların umulan gibi olmaması aklıma PISA testinde Singapur'un üst üste birinci çıkması üzerine ABD'de eğitime en çok para harcayan ülke olmalarına rağmen sonuçlarının neden kötü olduğu tartışmasını getiriyor.

Geçtiğimiz yıllarda aynı üniversitede çalıştığım arkadaşım Serap Sarıtaş'ın doktora tezinden ürettiği "Sermayeyi BES'lemek Bireysel Emeklilik Sistemi ve Emekliliğin Finansallaşması" kitabında çok güzel bir şekilde ortaya koyduğu gibi bireysel emeklilik sistemi karlılık krizine giren sermayeye yeni kar alanları açmayı amaçlayan bir sistem.

TÜİK'e göre, 2020 yılında gerçekleşen genç işsizliği oranı yüzde 25,3'tür. Yükseköğretim mezunu genç nüfustaki işsizlik oranı yüzde ise 35,8 olmuştur.

30 yıl önce tıp fakültelerinden mezun olan öğrencilerin gerekli bilgi ve beceriye sahip olmadıkları, yetersizliklerinin gerekçelerini araştırmak üzere TBMM'de bir Araştırma Komisyonu kurulmuştu.