Sabah erken kalktım. Bir kaç öykü okudum.Annemi kaldırdım .Keyfim yoktu.Kahvaltıyı annem hazırladı. Kahvaltımı yaptıktan sonra anne ben yatıyorum dedim. Anladı annem.Tamam kızım dedi. Gönlüm yorgundu...
Üniversiteye başladığımda şehrin işçisinin, köylüsünün, memurunun çocuklarıyla şehrin kalburüstü ailelerinin çocuklarının eşitçe adilce bir arada aynı sıralarda eğitim alıyor olması beni çok duygulandırmış, tüylerimi diken diken etmişti.